W ostatniej dekadzie XX wieku, w szkolnictwie akademickim Polski, rozpoczęto prace nad systemem zapewnienia jakości kształcenia na szczeblu Ministerstwa Edukacji Narodowej [obecnie MNiSW] i Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. W wielu krajach o bogatej tradycji kształcenia akademickiego, od dłuższego czasu działały już stosowne mechanizmy zewnętrzne, jako krajowe agendy analizujące, na podstawie samooceny wewnętrznej, jakość kształcenia uczelni lub jej jednostek z pozycji „niezależnych sędziów".
W latach 90-tych w Polsce, znacznie wzrosła liczba studentów, a szczególnemu umasowieniu uległy studia ekonomiczne. Utrzymanie odpowiedniego poziomu kształcenia wymogło konieczność odwoływania się do wewnętrznych mechanizmów i procedur analizowania oraz oceniania jakości kształcenia, a sprowadzające się do szacowania działań edukacyjnych w zakresie rozwoju kadry, poziomu przygotowania studentów, formy oceny wyników kształcenia oraz techniczno-organizacyjnych warunków jego realizacji.
W wyniku podjętych prac na szczeblu rządowym powstała, dbająca o poziom edukacji akademickiej w skali Polski, prowadząca obligatoryjne akredytacje Państwowa Komisja Akredytacyjna [obecnie Polska Komisja Akredytacyjna] i m. in. Fundacja Promocji i Akredytacji Kierunków Ekonomicznych, założona przez Rektorów wiodących uczelni ekonomicznych, umożliwiająca uczelniom o profilu ekonomicznym dobrowolne starania o akredytacje.
Właśnie z początkiem lat 90., w krakowskiej Akademii Ekonomicznej rozpoczęto proces formułowania strategii jakości dydaktyki, który obejmował m.in. rozpoznanie istniejącego poziomu nauczania i zaproponowanie działań zmierzających do eliminacji ewentualnych nieprawidłowości. Bardzo istotnym impulsem monitorowania projakościowych zmian w kształceniu było wygranie przez naszą Uczelnię konkursu pn. „Inicjatywy dotyczące poprawy jakości nauczania". AE została wyróżniona za nowatorski w kraju system oceny prowadzenia zajęć. Środki z nagrody umożliwiły rozpoczęcie w latach 1992 - 95 badań gromadzących opinię studentów o zajęciach dydaktycznych, umożliwiających wgląd w ich nastawienie i odbiór pracy poszczególnych wykładowców. Po wielu badaniach pilotażowych przygotowano podstawowy zestaw pytań opisujących obserwowalne elementy postawy dydaktycznej, opracowano program komputerowej analizy danych, a wyniki merytoryczne badań umożliwiły doskonalenie metodycznej strony zajęć oraz poprawę relacji nauczyciel - student.
Powyższe działania w sferze projektowania i realizacji systemu projakościowych działań Uczelni podjęło, z inicjatywy Rektora prof. dr. hab. Jerzego Mikułowskiego-Pomorskiego, ówczesne Studium Psychologii i Pedagogiki.
Jak wynika z opracowania dokumentu pt. „Jakość kształcenia w opinii studentów" [K. Biel. M. Węgrzecka, AE Kraków 2003], w latach 1994-1998 opiniowanych było 474 pracowników (na 521 zatrudnionych, tj. 90,1%), natomiast w latach 1998-2002 - 581 osób (na 723 zatrudnionych, tj. 80,3%). Łączna liczba ankiet uzyskanych w pierwszym czteroletnim okresie badań (1994-1998) wynosiła 74.940 (czyli 13.730 ankiet na rok), a w okresie drugim (1998-2002) - 50.602 (analogicznie - 12.650). Czteroletni moduł czasowy prowadzenia badań nawiązywał do obowiązku okresowej (co cztery lata) oceny nauczyciela akademickiego, wynikającej z ustawy i statutu Uczelni. Po roku 2002 kontynuacja badań ankietowych studenckiej oceny jakości dydaktyki przez studentów została zawieszona lub ograniczona do niewielkiej grupy asystentów stażystów i pracowników przed awansem i przeszeregowaniem.
W październiku 2008 r. Zarządzaniem Rektora prof. dr. hab. Romana Niestroja, zostało powołane Biuro Pełnomocnika Rektora ds. Jakości Kształcenia, które działa nie zmiennie do dziś. Pierwszym Pełnomocnikiem (2008-2012) był prof. dr hab. Jan W. Wiktor. Od 2012 roku jest nim prof. dr hab. Jerzy Kornaś.
| Menu główne | Powrót do strony głównej |
