WSKAZÓWKI DLA AUTORÓW DOTYCZĄCE PRZYGOTOWANIA ARTYKUŁÓW SKŁADANYCH DO PUBLIKACJI
W ZESZYTACH NAUKOWYCH UNIWERSYTETU EKONOMICZNEGO W KRAKOWIE
Autor składa oświadczenie, że artykuł jest utworem oryginalnym, nie narusza praw autorskich innych osób i nie był dotychczas publikowany ani nie został skierowany do opublikowania w innym czasopiśmie.
Maszynopis
1. Maszynopisy prac należy składać u sekretarzy Komitetu Redakcyjnego Zeszytów Naukowych w dwóch egzemplarzach wraz z wersją elektroniczną zapisaną na CD (program: Word, czcionka: Times New Roman).
2. Maszynopis artykułu powinien być kompletny i zawierać:
- imię i nazwisko autora (autorów) oraz jego (ich) afiliację,
- tytuł pracy,
- artykuł o następującej strukturze: wstęp (zawierający m.in. określenie przedmiotu i celu artykułu), część teoretyczną (zawierającą przedstawienie obecnego stanu wiedzy, przegląd literatury), omówienie metodologicznych aspektów badań i analizę wyników badań (w przypadku oryginalnych artykułów naukowych), wnioski,
- wykaz cytowanej literatury zestawionej według podanych niżej zasad,
- streszczenie w języku polskim i angielskim (zob. poniżej: Streszczenia artykułu),
- słowa kluczowe w języku polskim i angielskim (4-6 słów kluczowych).
3. Tekst zapisany na CD nie może się różnić od treści dostarczonego maszynopisu.
4. Objętość prac w arkuszach autorskich powinna odpowiadać ustalonej objętości - do 1,0 arkusza autorskiego (1 arkusz autorski tekstu zawiera 40 000 znaków, licząc ze spacjami).
5. Maszynopis powinien spełniać następujące wymagania:
- wydrukowany jednostronnie na papierze formatu A4, z zachowaniem marginesów: lewy - 25 mm, prawy - 35 mm, górny i dolny - po ok. 25 mm,
- wielkość czcionki: tekst zasadniczy - 12 punktów, przypisy, bibliografia załącznikowa - 10 punktów, interlinia - 1,5.
6. Strony maszynopisu powinny mieć numerację ciągłą.
Streszczenia artykułu
Do artykułów należy załączyć streszczenie w języku polskim i angielskim (każde o objętości do 1000 znaków) oraz słowa kluczowe w języku polskim i angielskim (4-6 słów), wydrukowane na oddzielnej stronie, z podaniem imienia i nazwiska autora oraz tytułu artykułu w języku polskim i angielskim.
Streszczenie przeczytane w oderwaniu od reszty pracy ma informować o jej zawartości; powinno zawierać takie elementy, jak: sformułowanie celu badawczego, identyfikację obiektu badań, istotę stosowanej metody, najważniejsze wyniki i wnioski.
Przypisy i literatura
1. Powołania na literaturę stosuje się w systemie „autor-rok". System ten wymaga każdorazowo po odwołaniu się do publikacji innego autora podania w tekście nazwiska tego autora i roku wydania jego pracy, przy czym sposób podania tych danych zależy od kontekstu zdania, np.:
Z. Grabias [1994] odnosi dyskurs do pojęcia interakcji społecznej.
Odbiciem tego stanu rzeczy jest chociażby deklaratywne umieszczenie badań nad tekstem pisanym w ramach analizy dyskursu [de Beaugrande 1985].
2. Jeżeli dana publikacja ma dwóch autorów, podaje się oba nazwiska, łącząc je spójnikiem i, np. [Kowalski i Nowak 1996]. W przypadku trzech autorów spójnik i stawia się przed ostatnim nazwiskiem, np.: [Malinowski, Kowalski i Nowak 1996].
3. Jeżeli autorów jest więcej niż trzech, to w bibliografii załącznikowej należy podać nazwiska wszystkich autorów publikacji, natomiast cytując pracę w tekście artykułu, podaje się w klamrze nazwisko tylko pierwszego z nich z dodatkiem skrótu: i in.
4. W wypadku powoływania się na pracę zbiorową, na której okładce i stronie tytułowej znajduje się nazwisko redaktora naukowego (a nie nazwiska autorów poszczególnych części pracy), w tekście należy podać tytuł lub jego skróconą wersję oraz rok publikacji, nie zaś nazwisko redaktora, np. [Formy i normy... 2001]. W bibliografii załącznikowej szereguje się wówczas taką pozycję według tytułu, a nazwisko redaktora zamieszcza się po roku wydania pracy, np. Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce [2001], red. K. Kłosińska, dalsze elementy opisu bibliograficznego - zob. pkt 10.
5. Gdy cytuje się kilka prac jednego autora opublikowanych w tym samym roku, po dacie należy dodać (bez spacji) kolejne małe litery, np. [Nowak 1991a, 1991b, 1991c]. Oznaczenia te powtarza się wówczas w bibliografii załącznikowej.
6. Dane bibliograficzne powoływanych publikacji należy podawać w tekście w nawiasach kwadratowych. Po roku należy podać numer strony, np. [Kowalski 1984, s. 25].
7. Dane bibliograficzne kilku omawianych naraz publikacji należy oddzielać przecinkami, np. [Kowalski 1984, Nowak 1986], lub w przypadku podawania numerów stron średnikami, np. [Kowalski 1984, s. 153; Nowak 1986, s. 15].
8. Na końcu pracy należy zamieścić bibliografię załącznikową.
9. Wykaz literatury ma zawierać wszystkie cytowane prace i nie może obejmować prac, na które Autor nie powołuje się w tekście.
10. Pozycje literatury powinny być uporządkowane alfabetycznie według nazwisk autorów (z wyjątkiem prac zbiorowych, w których pierwszym elementem opisu bibliograficznego jest tytuł, a nie nazwisko redaktora naukowego - zob. pkt 4), a prace jednego autora - według lat wydania (od najstarszych do najnowszych). Dane do opisów bibliograficznych należy przejmować z cytowanych dokumentów.
W każdej pozycji należy podać:
- nazwisko i pierwsze litery imion autora lub autorów,
- rok wydania publikacji ujęty w nawiasy kwadratowe, np. Nęcki Z. [1992], Komunikowanie interpersonalne...
- tytuł pracy (kursywą) i - jeżeli występuje - podtytuł, oddzielając go od tytułu kropką,
- oznaczenie kolejności wydania podane cyframi arabskimi, np. wyd. 2, 2 ed., 3. Aufl.,
- nazwę wydawcy,
- miejsce wydania.
W wypadku powoływania się na pojedyncze artykuły lub rozdziały publikowane w pracy zbiorowej należy podać:
- nazwisko i pierwsze litery imion autora lub autorów artykułu lub rozdziału w pracy zbiorowej,
- rok wydania pracy zbiorowej ujęty w nawiasy kwadratowe,
- tytuł artykułu lub rozdziału (kursywą) oraz formułę „[w:]",
- tytuł pracy zbiorowej (kursywą) i - jeżeli występuje - podtytuł,
- pierwsze litery imion oraz nazwisko redaktora pracy zbiorowej - poprzedzone skrótem „red.",
- oznaczenie kolejności wydania podane cyframi arabskimi, np. wyd. 2, 2 ed., 3. Aufl.,
- nazwę wydawcy,
- miejsce wydania.
Przykład:
Nalewajko E. [2010], Populizm w polskiej polityce [w:] Polacy równi i równiejsi, red. M. Jarosz, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa.
W wypadku powoływania się na publikacje w czasopismach należy podać:
- nazwisko i pierwsze litery imion autora lub autorów,
- rok wydania ujęty w nawiasy kwadratowe,
- tytuł artykułu (kursywą),
- tytuł czasopisma (w cudzysłowie),
- liczbę tomu, numeru lub zeszytu, poprzedzoną skrótem określenia wziętego z czasopisma,
- jeżeli artykuł ma nadany numer DOI, należy go podać, poprzedzając zapisem: http://dx.doi.org/
Przykłady:
- Klemensiewicz Z. [1965], Higiena językowego obcowania, „Język Polski", z. 1.
- Stachura M. [2004], Z zachodniego na nasz, „Gazeta Wyborcza", 10 lutego.
- Chang E.J., Lima E.J.A., Tabak B.M. [2004], Testing for Predictability in Emerging Equity Markets, „Emerging Markets Review", vol. 5, iss. 3, http://dx.doi.org/10.1016/j.ememar.2004.03.005.
W wypadku powoływania się na publikacje internetowe należy podać również adres strony internetowej, na której zamieszczony został przywoływany tekst, oraz dzienną datę dostępu ujętą w nawias i poprzedzoną słowem „dostęp:".
11. Nie stosuje się numeracji poszczególnych pozycji literatury.
12. Tytuły dzieł obcojęzycznych, nazwy wydawcy i miejsca wydania podaje się w języku oryginału, a elementy opisu zapisane alfabetami niełacińskimi należy podawać według obowiązujących zasad transliteracji.
13. Przypisy należy umieszczać u dołu stron. Należy stosować numerację ciągłą w ramach artykułu.
Cytaty
Każdy cytat należy opatrzyć informacją bibliograficzną w postaci stosownego zapisu w systemie „autor-rok". Krótkie cytaty można zamieścić w tekście zasadniczym, ujmując tekst cytatu w cudzysłowy, a większe fragmenty cytowanego tekstu, co najmniej kilkuwierszowe, powinny stanowić fragmenty wyodrębnione z tekstu głównego (mniejszą czcionką niż tekst zasadniczy).
Tabele
1. Tabele całostronicowe powinny być zamieszczone w osobnym pliku, mniejsze mogą być zamieszczone w tekście. Tabele należy przygotować w programie Word lub Excel, lub w innych programach pod warunkiem ich zapisania w formatach: doc, docx, xls, xlsx, rtf, txt.
2. Tabel nie należy przygotowywać w programach do grafiki rastrowej, np. Photoshop.
3. Pod każdą tabelą należy podać źródło, z którego została ona zaczerpnięta, lub informację, że stanowi opracowanie własne autora lub też opracowanie na podstawie prac innych autorów.
4. Przypisy dotyczące tabel należy zamieszczać bezpośrednio pod tabelą.
5. W tabelach nie pozostawia się pustych rubryk. W przypadku braku danych należy stosować następujące znaki umowne:
- kreska (-) zjawisko nie występuje,
- zero (0) - zjawisko istnieje, jednakże w ilościach mniejszych od liczb, które mogły być wyrażone uwidocznionymi w tabeli znakami cyfrowymi, np. jeżeli produkcja wyrażona jest w tys. ton, znak 0 oznacza, że produkcja w danym przypadku nie osiąga 0,5 tys. ton,
- kropka (.) - zupełny brak informacji lub brak informacji wiarygodnych,
- znak x - wypełnianie rubryki ze względu na układ tabeli jest niemożliwe lub niecelowe,
- „w tym" - oznacza, że nie podaje się wszystkich składników sumy.
Rysunki, schematy, wykresy
1. Do wszystkich rysunków, schematów i wykresów należy podać źródła.
2. Rysunki, schematy i wykresy sporządzone w programie MS Word winny być wykonane w module rysunkowym.
3. Rysunki, schematy i wykresy zamieszczone w artykule, które zostały sporządzone w innych programach, należy dodatkowo zapisać lub wyeksportować do formatów wektorowych (pdf, ai, eps, ps, xls), lub zapisać jako metadane. Należy dołączyć je do materiałów przesyłanych do Wydawnictwa w oddzielnym folderze. Zalecane programy do sporządzania grafiki: Excel, Statistica, Pajek, UCI net.
4. W formatach rastrowych (psd, tif, jpg) należy zapisywać tylko zdjęcia oraz zrzuty ekranowe.
5. Zalecany maksymalny format rysunków i tabel: 12,4 cm x 16 cm, czcionka w opisach - 9 pkt.
Wzory matematyczne
Prace z dużą liczbą wzorów należy przygotować następująco:
- wzory jednopoziomowe należy wpisać z klawiatury,
- wzory rozbudowane, wielopoziomowe należy zamieszczać z użyciem edytora wzorów typu MathType.
